ریچارد راجرز + آثار ریچارد راجرز + تحلیل آثار ریچارد راجرز

کار وی در معماری بیش از نیم قرن طول می کشد ، جایی که او ساختمان های پیشگامانه ای مانند مقر لویدز لندن و مرکز پمپیدو در پاریس را طراحی کرده است.

در اینجا ما درباره زندگی رنگارنگ و حرفه برجسته او بحث می کنیم.

زندگینامه ریچارد راجرز

• متولد: ریچارد جورج راجرز ، ۲۳ ژوئیه ۱۹۳۳ (۸۵ ساله) ، فلورانس ، ایتالیا

• ملیت: انگلیسی ، ایتالیایی

• شغل: معمار

• والدین (ها): دکتر ویلیام آبراهامز راجرز ، مامی لوی راجرز

• تمرین: بندر راجرز استیرک + شرکا

• وب سایت: www.rsh-p.com

خلاصه

سر ریچارد جورج راجرز در ۲۳ ژوئیه ۱۹۳۳ در فلورانس ، ایتالیا متولد شد. وی بیشتر به خاطر طراحی های کارکردگرایانه و مدرنیستی در معماری با تکنولوژی پیشرفته شهرت دارد. امروز ، او یک شریک ارشد در شرکت خود ، Rogers Stirk Harbour + Partners است .

در طول کار خود ، ریچارد راجرز جوایز زیادی را برای کارهای خود مانند مدال طلای RIBA ، جایزه RIBA استرلینگ ، جایزه پریتزکر و بسیاری جوایز دیگر دریافت کرده است. در سال ۱۹۹۶ ، او لرد راجرز از رودخانه نامگذاری شد. 

حقایقی درباره ریچارد راجرز

1. وی اولین معماری بود که سخنرانی های سالانه Reith BBC را در سال ۱۹۹۵ ایراد کرد

2. در سال ۲۰۰۹ ، او به عنوان مشاور ارشد معماری و مدرنیسم شهردار لندن بوریس جانسون ایستاد

3. ریچارد راجرز به عنوان مشاور راهبردهای شهری برای دو شهردار بارسلونا خدمت کرده است

4. دو همکار وی ، نورمن فاستر و رنزو پیانو نیز برنده جایزه معماری پریتزکر شده اند

5. عموی او ، ارنست ناتان راجرز ، یک معمار برجسته ایتالیایی بود

ساختمان لویدز

خانواده ریچارد راجرز

ریچارد راجرز فرزند دکتر ویلیام آبراهامز راجرز و مامی لوی راجرز بود.

پدر او پسر عموی یکی از برجسته ترین معماران ایتالیا ، ارنستو ناتان راجرز بود . ارنستو همچنین سردبیر مجلات Casabella و Domus که مجلات برجسته معماری در ایتالیا هستند ، بود.

پدرش نوه دندانپزشکی انگلیسی بود که در ایتالیا ساکن شده بود.

مادر ریچارد راجرز اهل تریست بود. پدربزرگ مادری او یک مدیر اجرایی در یک شرکت بیمه بود که در ابتدا معماری و مهندسی خوانده بود.

وی همچنین یک برادر کوچکتر به نام پیتر ویلیام راجرز ، سازنده دارایی و بنیانگذار Stanhope دارد.

اوایل زندگی

ریچارد راجرز در ۲۳ ژوئیه ۱۹۳۳ در فلورانس (توسکانی) ایتالیا متولد شد.

در پی جنگ جهانی دوم ، خانواده ریچارد راجرز به انگلستان بازگشتند. در انگلستان ، ریچارد راجرز با پیوستن به مدرسه سنت جانز ، لیترهد ، وارد سیستم مدارس دولتی شد. بین سالهای ۱۹۵۱ و ۱۹۵۳ ، ریچارد راجرز وارد خدمات ملی شد.

تحصیلات

در مدرسه ، ریچارد راجرز در خواندن و به خاطر سپردن کارهای مدرسه دچار مشکل شد و به همین دلیل از نظر علمی برتری نداشت.

این باعث شد وی باور کند که احمق است و این بر کودکی او تأثیر می گذارد. وی تا ۱۱ سالگی قادر به خواندن نبود. بعداً پس از اولین فرزندش متوجه شد که نارساخوان است.

وی پس از ترک مدرسه سنت جانز ، یک دوره بنیاد را در مدرسه هنر Epsom (که اکنون به عنوان دانشگاه هنرهای خلاق شناخته می شود) گذراند. وی سپس به مدرسه معماری انجمن معماری در لندن رفت. در آنجا بین سالهای ۱۹۵۴ و ۱۹۵۹ دیپلم گرفت.

بعداً ریچارد راجرز در سال ۱۹۶۲ با دریافت بورس تحصیلی Fullight در رشته معماری از دانشکده معماری ییل فارغ التحصیل شد.

در آنجا ، او با سو برومول ، دانشجوی برنامه ریزی ، و دانشجوی معماری همکار نورمن فاستر آشنا شد .

زندگی شخصی راجرز

راجرز در سال ۱۹۶۰ با همسر اول خود ، سو برومول ازدواج کرد ، جایی که با هم سه فرزند پسر به نام های بن ، زاد و آب دارند.

همسر فعلی راجرز روت راجرز است که یک سرآشپز و مالک مشترک رستوران The River Cafe ، در غرب لندن است. این زوجین با هم دو پسر به نام های رو و بو به همراه ۱۲ نوه دارند.

گنبد هزاره لندن

آموزش و تأثیرگذاری اولیه

هنگام بزرگ شدن ، چندین نفر از اعضای خانواده ریچارد راجرز معمار بودند. پدربزرگ مادری وی معماری و مهندسی خوانده است.

پسر عموی پدرش ارنست راجرز ، از معماران برجسته ایتالیا بود. مادر او علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت و علاقه ریچارد راجرز به هنرهای تجسمی را تشویق می کرد.

در سال ۱۹۵۱ ، جشنواره بریتانیا برگزار شد. این جشنواره اولین معماری مدرن تحریم شده رسمی را به انگلیس آورد. در آن زمان ، خانواده ریچارد راجرز او را به حرفه حرفه ای دندانپزشکی سوق می دادند. اما او فاقد صلاحیت بود. او تحت تأثیر برخی از ساختمانهای موقت تعیین شده برای جشنواره قرار گرفت ، که علاقه او را برانگیخت.

وی بعداً به ایتالیا سفر کرد و مدتی را در تریست گذراند. در آنجا با ارنستو و کارهایش آشنا شد. وی بعدا تصمیم به حضور در انجمن معماری گرفت.

حرفه معماری ریچارد راجرز

در سال ۱۹۶۳ ، دانش آموختگان معماری ؛ ریچارد راجرز ، سو برومول ، نورمن فاستر و وندی چیسمن یک شرکت معماری به نام تیم ۴ تاسیس کردند. پس از ایجاد اصطکاک در شرکت ، شرکت توسط راجرز و فاستر منحل شد.

Creek Vean یکی از اولین پروژه هایی بود که تیم ۴ به بهره برداری رسید. این پروژه کمیسیونی از والدین سو برومول ، مارکوس و ایرنه برومول بود. این خانه قرار بود در Feock ، Cornwall ساخته شود. ساخت Creek Vean بین سالهای ۱۹۶۳ و ۱۹۶۶ انجام شد. این اولین خانه ای بود که موفق به دریافت جایزه RIBA شد.

یکی دیگر از پروژه های تیم ۴ Skybreak House بود که در Radelt ، هرتفوردشایر واقع شده است. ساخت خانه از سال ۱۹۶۵ آغاز شد و یک سال بعد به پایان رسید. فضای داخلی خانه بعداً در فیلم “یک ساعت نارنجی” مورد استفاده قرار گرفت.

آخرین پروژه ای که تیم ۴ قبل از انحلال داشت ، طراحی و ساخت ساختمان Reliance Controls در سویندون بود. ساخت و ساز ساختمان در سال ۱۹۶۷ به پایان رسید. ساختمان یک ورودی و غذاخوری مشترک ایجاد کرد و جدایی نیروی کار و مدیریت را از بین برد.

معماران ریچارد و سو راجرز (به همراه جان یانگ و لوری ابوت)

بعد از جدا شدن تیم ۴ ، ریچارد راجرز به همکاری با جان راجرز و لوری ابوت با سو راجرز ادامه داد. ریچارد و سو راجرز خانه راجرز را طراحی و ساختند که به سفارش والدین ریچارد راجرز ساخته شد.

پیانو + راجرز

ریچارد راجرز و رنزو پیانو دفتر پیانو و راجرز را در سال ۱۹۷۱ در لندن راه اندازی کردند. با هم ، راجرز و پیانو در مسابقه طراحی مرکز پمپیدو برنده شدند. طراحی با تکنولوژی پیشرفته برای مرکز ژرژ پمپیدو که بین سالهای ۱۹۷۱ و ۱۹۷۷ ساخته شده است ، آن را شبیه به یک ماشین شهری کرده است.

طراحی ساختمان بلافاصله مورد توجه جامعه معماری قرار گرفت. این ساختمان دارای کانال های هوای رنگارنگ و آسانسورهایی است که در نمای خارجی ساختمان قرار گرفته اند. این ساختمان جلوه زیبایی زیبایی به وجود آورد و بازیگوشی سازه ایده های نهادی درباره موزه را به چالش کشید.

ساختمانهای دیگری که با همکاری ریچارد راجرز و رنزو پیانو طراحی شده اند عبارتند از: محصولات جهانی جهانی در تادورث ، انگلستان ، که بین سالهای ۱۹۶۹ و ۱۹۷۴ ساخته شد ، دفتر مرکزی B&B ایتالیا در کومو ، ایتالیا ، که ساخت آن در سال ۱۹۷۲ آغاز و در سال ۱۹۷۳ به پایان رسید.

مشارکت ریچارد راجرز

جدایی ریچارد راجرز و رنزو پیانو در سال ۱۹۷۸ نهایی شد.

سپس ریچارد راجرز رویه جدید خود را تولید کرد: مشارکت ریچارد راجرز ، با جان یانگ ، مایک دیویس و مارکو گلدشمی. این رویه بر اساس روابطی شکل گرفت که طی ۲۰ سال تمرین وی در معماری ایجاد شده است.

اولین کمیسیونی که وی در عمل جدید خود گرفت ، ساخت ساختمان لویدز لندن در لندن بود. طراحی او برای این بنا نه تنها وی را به عنوان یک معمار اصلی در انگلیس بلکه در جهان تثبیت کرد.

طرح ریچارد راجرز یک طرح ساده بود ، با یک بلوک مطبق دهلیز مستطیل شکل. با این حال ، او عناصر خدماتی مانند دستشویی ، آسانسور ، مجاری سرویس و پله های فرار را از داخل فولاد ضد زنگ براق بیرون آورد. این یک ساختمان معمولی دیگر را به یک شاهکار پیچیده تبدیل کرد.

چندین ساختمان دیگر نیز وجود داشت که توسط Richard Rogers Partnership طراحی و ساخته شده است. موارد اصلی شامل ترمینال های ۴ و 4S فرودگاه آدولفو سوارز-مادرید باراخاس در مادرید ، اسپانیا ، گنبد هزاره در لندن ، انگلستان و فرودگاه مارسی پروونس در ماریانه فرانسه ، که بین سالهای ۱۹۸۹ و ۱۹۹۲ ساخته شده است.

راجرز استیرک بندر + شرکا

در سال ۲۰۰۷ ، مشارکت ریچارد راجرز به Rogers Stirk Harbour + Partners تغییر نام داد که نشان دهنده تأثیر همکاران جوانتر گراهام استیرک و ایوان هاربر است. Rogers Stirk Harbour + Partners چندین ساختمان بزرگ طراحی کرده است.

برخی از ساختمانها شامل ترمینال ۵ هیترو لندن ، مرکز مگی ، موزه بریتانیا ، مرکز حفاظت و نمایشگاه های جهانی ، پارک وان هاید ، که همه آنها در لندن ، مرکز تجارت جهانی سه در شهر نیویورک ، برج های بین المللی در سیدنی هستند ، فقط به ذکر چند مورد.

مرکز پمپیدو

کار بعدی

ریچارد راجرز بیشتر فعالیتهای بعدی خود را به موضوعات پیرامون شهرسازی ، معماری ، روشهای استفاده از شهرها و پایداری آنها اختصاص داده است.

در سال ۱۹۹۸ ، وی توسط دولت انگلیس برای ایجاد گروه ویژه شهری دعوت شد تا در تعیین و استقرار دیدگاه اولیه نشاط ، زیبایی و ایمنی برای شهرهای انگلیس کمک کند.

ریچارد راجرز همچنین به عنوان رئیس هیئت امنای بنیاد معماری و به عنوان رئیس هیئت مدیره معماری و شهرسازی گریت لندن فعالیت کرد.

وی همچنین به عنوان مشاور ارشد معماری و مدرنیسم به شهرداران لندن کن لیوینگستون و بوریس جانسون خدمت کرده است.

سبک ریچارد راجرز

ریچارد راجرز چندین سبک مختلف معماری دارد. با این حال ، آنچه در بیشتر طراحی های او مشترک است ، این واقعیت است که سازه های او فضای داخلی بسیار گسترده ای دارند.

برای مرکز پمپیدو ، طراحی او مربوط به بوئلیسم است. ساختمان لوید وی در لندن به عنوان پست مدرن توصیف می شود.

خانه شخصی ریچارد راجرز

خانه راجرز توسط ریچارد و سو راجرز در سال ۱۹۶۸ طراحی شد.

ریچارد راجرز این خانه را “موفق ترین پروژه کوچکی که در آن شرکت کرده ام” توصیف کرد. خانه با دقت توازن تأمین حریم خصوصی و خلوت و باز بودن نمای شیشه ای محض را ایجاد می کند.

راجر هاوس

۱۰ ساختمان برتر ریچارد راجرز

1. مرکز پمپیدو ، پاریس ، فرانسه (۱۹۷۱-۱۹۷۷)

2. ساختمان لوید ، لندن (۱۹۸۶)

3. خانه ویمبلدون ، لندن (۱۹۶۹)

4. شورای ملی برای ولز ، کاردیف (۲۰۰۵)

5. فرودگاه باراخاس ، مادرید ، اسپانیا (۲۰۰۵)

6. ترمینال ۵ ، هیترو ، لندن (۲۰۰۸)

7. مرکز مگی ، بیمارستان Charing Cross ، Hammersmith ، لندن (۲۰۰۸)

8. برج های بین المللی سیدنی ، سیدنی ، استرالیا (۲۰۰۹-۲۰۱۶)

9. ایستگاه پارک مرکزی (R9) ، شهر Kaohsiung ، تایوان (۲۰۰۳-۲۰۰۷)

10. One Hyde Park ، لندن (۲۰۰۷-۲۰۱۰)

راجرز استیرک بندر + شرکا

Rogers Stirk Harbour + Partners یک روش معماری بین المللی است که در لندن مستقر است.

این شرکت توسط ریچارد راجرز در سال ۱۹۷۷ تاسیس شد و در ابتدا به عنوان مشارکت ریچارد راجرز شناخته می شد. سپس در سال ۲۰۰۷ به Rogers Stirk Harbour + Partners تغییر نام داد تا سهم حیاتی گراهام استیرک را به این شرکت منعکس کند.

این عمل در مجموع دارای ۱۳ شریک و تیم بزرگی از شرکای وابسته ، همکاران ارشد ، همکاران ، معماران ارشد ، معماران ، فارغ التحصیلان و یک تیم پشتیبانی است. آنها در چندین پروژه در سراسر جهان شرکت دارند.

Rogers Stirk Harbour + Partners دارای دفاتر در لندن ، بارسلونا ، مادرید و توکیو است.

فلسفه عملی RSHP این است که شهرها چارچوب فیزیکی جامعه ، مولد ارزشهای مدنی ، موتور اقتصاد ما و قلب فرهنگ ما هستند. آنها معتقدند که ساختمانها ، شهرها و محله ها باید به گونه ای طراحی شوند که انتشار کربن و آلودگی به حداقل برسد.

جوایز ریچارد راجرز

• ۱۹۹۱: توسط ملکه الیزابت دوم شوالیه شد

• ۱۹۸۵: مدال طلای سلطنتی RIBA را دریافت کرد

• ۱۹۸۶: ساخت شوالیه ، سفارش ملی لشکر افتخار

• ۱۹۹۴: از چندین دانشگاه از جمله دانشگاه آکسفورد بروکس ، دانشگاه فنی چک ، دانشگاه کنت ، دانشگاه آلفونسو ایکس ال سبیو ، دانشگاه آزاد و دانشگاه بات به درجه افتخاری اعطا شد.

• ۱۹۹۶: بارون راجرز را از ریورساید ، از چلسی در بخش سلطنتی کنزینگتون و چلسی ساخت

• ۲۰۰۵: به عنوان عضو افتخاری آکادمی مهندسی سلطنتی منصوب شد

• ۲۰۰۶: جایزه استرلینگ را برای ترمینال ۴ فرودگاه باراخاس اعطا کرد

• ۲۰۰۷: جایزه معماری پریتزکر ، جایزه مدرس مینروا توسط انجمن طراحان Chartered

• ۲۰۰۸: به عنوان عضوی از نشان قهرمانان افتخار در لیست افتخارات تولد ملکه ۲۰۰۸ معرفی شد

• ۲۰۰۹: جایزه استرلینگ را برای مرکز مگی در لندن دریافت کرد

سخنان ریچارد راجرز

• “بعضی مواقع تقریباً فکر می کنم از آنچه کاملاً می دانم مطمئن نیستم. خیلی اوقات در نتیجه گیری که مدتها پیش نتیجه گرفتم سردرگمی پیدا می کنید. در ذهن من واقعیت های بسیاری وجود دارد که ، به عنوان یک دانشجو ، برای تهیه آنها مطالعه کرده ام. در ذهن من واقعیت های بسیاری وجود دارد که ای کاش اطمینان بیشتری از اطمینان آنها داشتم. “

• “من فقط می گویم که مواد با کیفیت بالا وجود دارد ، و هنگامی که ما آنها را تغییر می دهیم ، باید راهی برای تغییر آنها وجود داشته باشد تا بتوانید آن تغییر را جشن بگیرید – نه فقط” آن را مخلوط کنید. “

• “توسعه پایدار: تأمین نیازهای فعلی بدون به خطر انداختن ذخایر منابع طبیعی باقی مانده برای نسل های آینده. از نظر ساختمانها ، به معنی بهره وری منابع ، حداقل استفاده از انرژی ، انعطاف پذیری و عمر طولانی است “

• هر کس حق دارد از یک سر شهر به آن سر دیگر در فضاهای امن و زیبا پیاده روی کند. همه حق دارند با وسایل نقلیه عمومی بروند. هر کس حق دارد از خیابان خود ، بدون پر از نرده ، تابلو و زباله ، منظره ای بدون مانع داشته باشد. “

• “اشتیاق من و لذت زیاد من برای معماری ، و دلیلی که هرچه سن من بیشتر می شود از آن لذت می برم این است که معتقدم ما – معماران – می توانیم کیفیت زندگی مردم را تحت تأثیر قرار دهیم.”

• “من بسیار قوی اعتقاد دارم ، و از سالها قبل – حداقل بیش از ۳۰ سال پیش – برای به دست آوردن معماری نه فقط در مدارس ، بلکه در مورد معماری که تحت تاریخ ، جغرافیا ، علوم ، فن آوری ، هنر صحبت می شود ، جنگیده ام.”

• وی افزود: “هیچ راه حلی کاملی برای چالشهای پیش روی شهرهای ما یا بحران مسکن وجود ندارد ، اما این دو موضوع باید با هم بررسی شوند. از دیدگاه طراحی و برنامه ریزی شهری ، شهر باز به خوبی متصل یک الگوی قدرتمند و محرکی برای ادغام و فراگیری است. “